Nasz Wielki Dzień

Hej!

Kochani moi w końcu nadszedł ten długo przez Nas wyczekiwany dzień kiedy to ja stałam się Żoną a M. Mężem :) Tego dnia emocje były ogromne ale zacznę od początku tygodnia czyli poniedziałku.

Poniedziałek:
Dla mnie dzień niezwykle przyjemny, wolny od pracy bo właśnie wtedy zaczęłam swój urlop. Miałam czas na ostatnie szlify w mieszkaniu przed przyjazdem gości. Około południa zrobiłam pyszny rosołek i czekałam na M i jego mamę.
Niestety autokar się spóźnił i obiad jedliśmy o 16 ale i tak smakował :) A wszyscy cieszyli się z wizyty ^^

Wtorek:
Tego dnia od rana panowało jakieś zamieszanie - zakupy, odbiór zareklamowanego telefonu, odbiór naklejek na alkohol, odbiór koszy na podziękowania no i najgorsza rzecz znaczy taka, której ja się najbardziej obawiałam - spowiedź :/ ale spokojnie wszystko poszło pomyślnie :) i nie było się czego bać ^^ a na koniec dnia zapomniałabym tradycja trzaskania szkła oczywiście pod domem Pani Młodej - czyli u mojej mamy :) Jestem ciekawa czy znacie tą tradycję? U nas ze względu na przyjazd gości odbyła się we wtorek ( tradycyjnie powinno być to dzień przed weselem)

Środa:
Oczekiwanie na przyjazd kolejnych gości... Odbiór sukni. Niby tak mało a humor potrafi zepsuć :P Suknie lekko trzeba było dociąć z tyłu ale pani ma taką wprawę, że po 10 minutach była już skrócona i obszyta na maszynie. I w tym momencie dzwoni M. mówiąc że część gości która miała spać u nas nie przyjedzie... Trochę nie fajnie, ale nie chce już o tym mówić... Więcej obiadu mieliśmy dla siebie ^^ i jakoś M. przecierpiał ten fakt... A zapomniałabym oczywiście oklejanie butelek też odbyło się we wtorek :P i właśnie w środę oklejone już butelki + wino i piwo zawieźliśmy na salę do chłodni, odebraliśmy kluczyki do naszego pokoju także ciuchy na poprawiny czekały cierpliwie zamknięte. I ustalamy jeszcze ostatnie szlify a pani zapomniała zamówić na wesele Colę Zero (dla cukrzyka) i znowu nerwy czy faktycznie zdąży? nie wspominając że dzwoniąc do niej powiedziała nam że ma zapisanych mniej osób niż faktycznie mieliśmy, ale to akurat szybko wyjaśniliśmy po przyjechaniu na miejsce.
W środę ciężko było zasnąć pewnie koło 24 może ciut wcześniej.


Czwartek:
Myśl, że to Ten dzień nie pozwalała nam długo spać wstaliśmy koło 7 znaczy ja leżałam do 8 z powodu nerwów i bólu żołądka... Ale musiałam się szybko zebrać bo u mamy czekała już fryzjerka. Oczywiście ja na końcu ale przywitać się z gośćmi trzeba no i dopilnować wszystkiego na miejscu. U nas M. zajął się resztą i spisał się na medal :) :* nie zapomniał ani o bukiecie ani o obrączkach ani o kartach ze spowiedzi :) ...
Po uczesaniu mnie przez fryzjerkę była godzina hmmm no po 11 . Także powoli trzeba się było szykować na przyjazd najpierw kamerzysty a potem ... W momencie kiedy już się ubrałam a zajęło to sporo czasu nerwy odeszły :) Bratowa zrobiła świetną robotę z makijażem i wtedy to już luz totalny. Denerwowała mnie tylko pogoda bo rano lało niemiłosiernie i jak ja w tej sukni? ale właśnie od momentu ubioru niebo pojaśniało i wyszło nawet słoneczko :) także tak po metamorfozie przyjechał kamerzysta nagrał co trzeba i tyle go widziano hehe nie nie pojechał uchwycić moment przyjazdu M. a potem już razem weszli i zaczęło się kręcenie powitania bukietu nas razem z mamami błogosławieństwo i czas ruszać !

Jechaliśmy autem pod sam kościół gdzie czekali goście :) wcześniej ze świadkami poszliśmy na tyły podpisać co trzeba w tym czasie goście weszli do środka. Okazało się że zmienił się ksiądz i mieliśmy przyjemność uczestniczyć w pierwszej mszy nowego księdza, który strasznie się stresował. Cała msza była wspaniała zarówno nastrój śpiew organistki jak kazanie księdza ;) I przyszła pora na przysięgę (żeby się tylko nie pomylić) na szczęście tego dnia i w tej chwili mój nastrój był wspaniały także z uśmiechem na twarzy patrząc prosto w oczy wypowiedziałam znane wszystkim słowa :) M. trochę się zestresował i w pewnym momencie zacioł ale po chwili ogarnął emocje i poszedł do przodu :)

A ciekawa jestem jak jest u was w kościołach przy wymianie obrączek ? Mówi się mężu przyjmij... czy od imienia np. Ewo przyjmij... U nas zawsze od imienia a tu o dziwo mężu i szczerze lepiej mi się to podoba :)

Kiedy zagrali już marsza i wyszliśmy... radość ogromna nasza i gości ^^ 

Myślę, że nikogo nie zanudziłam ;) pokaże Wam dziś tylko zdjęcie obrączek i bukietu a reszta relacji następnym razem jeżeli oczywiście będziecie chcieli cokolwiek zobaczyć ;)

Pozdrawiam,
glammadame1990 :*